Αρθροπάθεια σημαίνει μια παθολογική διαδικασία που χαρακτηρίζεται από δυστροφία και εκφύλιση του αρθρικού χόνδρου. Κατά κανόνα, το θέμα δεν περιορίζεται μόνο στον χόνδρο - αργότερα η παθολογία εξαπλώνεται στον (υποχόνδριο) οστικό ιστό που βρίσκεται κάτω από τον χόνδρο. Επομένως, η αρθροπάθεια ονομάζεται επίσης οστεοαρθρίτιδα. Και δεδομένου ότι όλες αυτές οι διαταραχές οδηγούν τελικά σε μια αλλαγή στη δομή της άρθρωσης, αυτή η διαδικασία ονομάζεται παραμορφωτική οστεοαρθρίτιδα, η οποία μπορεί να επηρεάσει οποιαδήποτε άρθρωση. Στην κλινική πράξη, στις περισσότερες περιπτώσεις σημειώνεται αρθροπάθεια της άρθρωσης του γόνατος ή γονάρθρωση.
Η ουσία της παθολογίας
Ως προς τη συχνότητα και τον επιπολασμό, η αρθροπάθεια του γόνατος είναι δεύτερη μετά την αρθροπάθεια της άρθρωσης του ισχίου (κοξάρθρωση). Για να μάθετε τι το προκάλεσε, αξίζει να σταθούμε εν συντομία στα χαρακτηριστικά της ανατομικής δομής του γόνατος και στις λειτουργίες που εκτελεί. Αυτή είναι μια από τις πιο ογκώδεις αρθρώσεις, στον σχηματισμό της οποίας εμπλέκονται 3 οστά - το μηριαίο οστό, η κνήμη και η επιγονατίδα. Έτσι, είναι μια σύνθετη άρθρωση που σχηματίζεται από 2 αρθρώσεις - την επιγονατιδομηριαία και την επιγονατιδομηριαία.
Οι αρθρικές επιφάνειες και των 3 οστών καλύπτονται με χόνδρο, ο οποίος διευκολύνει την κίνηση στην άρθρωση και προστατεύει τον υποχόνδριο οστικό ιστό από τη μηχανική φθορά. Εκτός από τον ίδιο τον αρθρικό χόνδρο, το γόνατο έχει μηνίσκους - ζευγαρωμένους χόνδρινους σχηματισμούς που ενισχύουν τη συνάφεια (ανατομική αντιστοιχία) των αρθρικών επιφανειών. Ο αρθρικός χόνδρος δεν έχει τα δικά του αιμοφόρα αγγεία. Η θρέψη του πραγματοποιείται διάχυτα από το ενδοαρθρικό (αρθρικό υγρό). Όπως ένα σφουγγάρι, ο χόνδρος συστέλλεται υπό μηχανική καταπόνηση κατά τη διάρκεια της κίνησης, μεταφέροντας βαριά φορτία. Αυτή τη στιγμή, τα απόβλητα απελευθερώνονται από τον χόνδρινο ιστό στο περιβάλλον αρθρικό υγρό. Αντίθετα, τη στιγμή της χαλάρωσης, της ανάπαυσης, το αρθρικό υγρό και τα θρεπτικά συστατικά που περιέχονται σε αυτό διεισδύουν στον χόνδρο του γόνατος.
Για διάφορους λόγους, η θρέψη του αρθρικού χόνδρου της άρθρωσης του γόνατος διαταράσσεται, γεγονός που συνεπάγεται αρθροπάθεια των γονάτων. Ταυτόχρονα, στην αρχή, υπάρχει ανεπάρκεια θρεπτικών συστατικών στον ιστό του χόνδρου - θειική χονδροϊτίνη, γλυκοζαμίνη, ασβέστιο και άλλα μικροστοιχεία. Η υγρασία χάνεται. Πρόκειται για μια διαδικασία δυστροφίας, που ακολουθείται από εκφύλιση - λέπτυνση του αρθρικού χόνδρου. Με τη σειρά τους, αυτές οι αρνητικές διεργασίες οδηγούν σε δομικές και κινητικές διαταραχές στην άρθρωση του γόνατος.
Η αρθροπάθεια του γόνατος συχνά συγχέεται με την εναπόθεση αλατιού. Ας πούμε, ορισμένα μεταλλικά άλατα, συμπεριλαμβανομένου του επιτραπέζιου αλατιού, εναποτίθενται με τη μορφή μικροκρυστάλλων στην αρθρική κοιλότητα, γεγονός που οδηγεί σε διαταραχές πόνου και κίνησης. Αυτό δεν είναι αληθινό. Προφανώς, λαμβάνεται μια εντελώς διαφορετική διαδικασία για την εναπόθεση αλάτων. Ως απάντηση στην καταστροφή του αρθρικού χόνδρου στο υποχόνδριο οστό, σχηματίζονται οριακές οστικές αναπτύξεις - οστεόφυτα - προκειμένου να σταθεροποιηθεί το γόνατο τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό. Ωστόσο, στο μέλλον, τα οστεόφυτα επιδεινώνουν μόνο την αρθροπάθεια και συμβάλλουν στην περαιτέρω καταστροφή του χόνδρου.
Αιτίες
Τα αίτια της αρθρώσεως της άρθρωσης του γόνατος είναι ποικίλα και μπορεί να οφείλονται στην παθολογία του ίδιου του γόνατος ή σε άλλες ασθένειες και μεταβολικές διαταραχές. Από αυτή την άποψη, η γονάρθρωση μπορεί να είναι πρωτοπαθής και δευτεροπαθής. Ο μηχανισμός της πρωτοπαθούς αρθροπάθειας δεν είναι πλήρως κατανοητός. Πιστεύεται ότι σε αυτή την περίπτωση, η ασθένεια προκαλείται από έναν συνδυασμό παραγόντων, όπως:
- Προχωρημένη ηλικία, όταν συμβαίνουν εκφυλιστικές αλλαγές όχι μόνο στον αρθρικό χόνδρο, αλλά και σε όλα τα όργανα και τους ιστούς.
- Υπερβολικό βάρος, το οποίο αυξάνει τη μηχανική καταπόνηση στην άρθρωση.
- Σωματική αδράνεια, ή αντίστροφα, υπερβολική σωματική δραστηριότητα.
- Ορισμένες συγγενείς ανατομικές διαταραχές του γόνατος, στις οποίες ο αρθρικός χόνδρος και το υποχόνδρινο οστό αρχικά αλλοιώνονται.
- Γενικές μεταβολικές διαταραχές που οδηγούν σε αλλαγή στη σύνθεση των ανόργανων συστατικών του αρθρικού υγρού.
Η δευτεροπαθής αρθροπάθεια των αρθρώσεων του γόνατος είναι επιπλοκή άλλων ασθενειών. Τις περισσότερες φορές, τέτοιες ασθένειες είναι αρθρίτιδα ποικίλης φύσης - ουρική αρθρίτιδα, ρευματική, ρευματοειδής, σηπτική, φυματιώδης κ. λπ. Σε αυτές τις ασθένειες, διάφοροι παθολογικοί παράγοντες (λοίμωξη, διαστρεβλωμένες ανοσολογικές αντιδράσεις, κρύσταλλοι ουρικού οξέος) σχηματίζουν φλεγμονή του αρθρικού υμένα με τη μορφή του λεγόμενου. αρθρίτιδα. Η αρθρίτιδα συνοδεύεται αναγκαστικά από επιδείνωση της ποιότητας του αρθρικού υγρού, η οποία, με τη σειρά της, οδηγεί σε αρθροπάθεια.
Μια άλλη κοινή αιτία αρθρώσεων είναι οι τραυματισμοί στο γόνατο. Η μετατραυματική αρθροπάθεια της άρθρωσης του γόνατος είναι συνέπεια ενδοαρθρικού κατάγματος μηριαίου και κνήμης, αιμάρθρωση (αιμορραγία της άρθρωσης), βλάβη των συνδέσμων του γόνατος και των μηνίσκων. Εδώ, η παθολογία βασίζεται σε μηχανικό παράγοντα (βλάβη) και βλάβη που αναπτύσσεται μετά από αυτόν (αρθρίτιδα). Επιπλέον, η οστεοπόρωση συχνά συνοδεύεται από αρθροπάθεια. Η ανεπάρκεια ασβεστίου στα οστά συνεπάγεται την καταστροφή όχι μόνο των οστών, αλλά και του χόνδρινου ιστού.
Συμπτώματα
Τα κύρια συμπτώματα της αρθρώσεως της άρθρωσης του γόνατος:
- Πόνος;
- Διαταραχή της κίνησης του γόνατος.
- Δυσκολία στο περπάτημα?
- Τραγούισμα κατά τη μετακίνηση.
- Πρώτα - παθολογική ένταση και στη συνέχεια - μυϊκή ατροφία του κάτω άκρου.
- Παραμόρφωση της άρθρωσης του γόνατος.
Στην αρχή, κατά κανόνα, υποφέρει η επιγονατιδομηριαία άρθρωση, η οποία ευθύνεται για το μεγαλύτερο μέρος του λειτουργικού φορτίου. Γενικά, οι επιγονατίδες με αρθρώσεις είναι ίσως οι πιο ευάλωτοι. Από τον χόνδρο της επιγονατίδας ξεκινούν οι δυστροφικές αλλαγές στην αρθροπάθεια. Κλινικά, αυτό εκδηλώνεται με οίδημα και πόνο κατά την αίσθηση αυτού του οστού. Ως αποτέλεσμα δυστροφικών αλλαγών, ο αρθρικός χόνδρος υφίσταται σκληρωτικές αλλαγές - χάνει την ελαστικότητά του, αντικαθίσταται από χοντρό συνδετικό ιστό.
Στη συνέχεια, ο αρθρικός σάκος και η συνδεσμική συσκευή υφίστανται σκληρωτικές αλλαγές. Η διαμόρφωση της άρθρωσης αλλάζει. Αρχικά λόγω της συνοδό αρθρίτιδας είναι πρησμένο, φλεγμονώδες. Στη συνέχεια, με την εξέλιξη της εκφύλισης και της σκλήρυνσης, η ποσότητα του αρθρικού υγρού μειώνεται απότομα, ο χώρος της άρθρωσης στενεύει, γεγονός που αναπόφευκτα οδηγεί σε κινητικές διαταραχές. Στην αρχή το βάδισμα είναι δύσκολο και οι μύες του άκρου τεντωμένοι. Στη συνέχεια αναπτύσσεται αγκύλωση - πλήρης ακινησία του γόνατος και, ως αποτέλεσμα, ατροφία των μυών του μηρού και του κάτω ποδιού. Όλες αυτές οι αλλαγές διαμορφώνονται σε μεγάλο χρονικό διάστημα. Από αυτή την άποψη, υπάρχουν 3 βαθμοί αρθροπάθειας:
- Αρθροπάθεια της άρθρωσης του γόνατος 1ου βαθμού. Οι πόνοι εντοπίζονται κυρίως στην περιοχή της επιγονατίδας και κατά μήκος της εσωτερικής επιφάνειας της άρθρωσης του γόνατος. Οι πόνοι είναι «αρχικού» χαρακτήρα – εμφανίζονται στην αρχή της κίνησης, και μετά υποχωρούν. Επίσης, ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί με σημαντική προσπάθεια (μεγάλο περπάτημα, μεταφορά βαρών) και να εξαφανιστεί μετά την ανάπαυση. Δεν υπάρχουν δομικές αλλαγές στην άρθρωση σε αυτό το στάδιο.
- Αρθροπάθεια της άρθρωσης του γόνατος 2ου βαθμού. Ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και σε ηρεμία και να ενοχλεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Περιορισμοί του εύρους κίνησης (συσπάσεις) εμφανίζονται στο γόνατο. Ο ασθενής κουτσαίνει, πρέπει να κυκλοφορεί με ένα ραβδί. Σχηματίζονται φλεγμονώδεις και δυστροφικές αλλαγές στην άρθρωση, που εξωτερικά εκδηλώνονται με αύξηση στο γόνατο λόγω οιδήματος.
- Αρθροπάθεια της άρθρωσης του γόνατος 3ου βαθμού. Έντονος πόνος στο γόνατο που δεν σταματά ακόμα και μετά από πολύωρη ανάπαυση. Σοβαρές μη αναστρέψιμες διαταραχές στη δομή της άρθρωσης, που οδηγούν σε αγκύλωση και απώλεια της ικανότητας κίνησης. Αλλαγή στη διαμόρφωση ολόκληρου του κάτω άκρου, που εκδηλώνεται με την καμπυλότητα του βλαισού ή του βλαισού (σε σχήμα Ο ή Χ).
Η διάγνωση της αρθρώσεως του γόνατος πραγματοποιείται με βάση τα παραπάνω συμπτώματα και παράπονα του ασθενούς, καθώς και δεδομένα ακτίνων Χ (στένωση του αρθρικού χώρου, οστεόφυτα, οστεοπόρωση, σκλήρυνση των οστών). Η γονάρθρωση αντιμετωπίζεται σε ένα σύμπλεγμα με τη χρήση φαρμάκων και φυσικών διαδικασιών. Με αρθρώσεις 3ου βαθμού ενδείκνυται χειρουργική επέμβαση κατά την οποία γίνονται διάφοροι τύποι πλαστικής άρθρωσης γόνατος.